Wprowadzenie do spawania aluminium poziom początkujący

Spawanie aluminium – przewodnik dla początkujących

1. Wprowadzenie do spawania aluminium

 Aluminium to lekki i wytrzymały metal, coraz powszechniej stosowany w nowoczesnych konstrukcjach. Jego spawanie różni się jednak znacznie od spawania stali. Wynika to z unikalnych właściwości aluminium: - Niska temperatura topnienia i wysoka przewodność cieplna: Aluminium topi się już w ok. 660°C, a przewodzi ciepło ponad trzy razy szybciej niż stal . To sprawia, że łatwo je przegrzać lub odkształcić podczas spawania cienkich elementów. - Natychmiastowa pasywacja powierzchni: Na powietrzu aluminium błyskawicznie pokrywa się cienką warstwą tlenku glinu (Al₂O₃). Ten tlenek topi się dopiero w temperaturze ok. 2050°C – znacznie wyższej niż samo aluminium . Warstwa ta chroni metal przed korozją, ale utrudnia spawanie, bo trzeba ją usunąć lub przerwać, by uzyskać czystą spoinę. - Wrażliwość na zanieczyszczenia: Nawet śladowe ilości wilgoci, oleju czy brudu mogą powodować porowatość spoin i wtrącenia gazowe . Aluminium szybko się utlenia i absorbuje wodór, co przekłada się na powstawanie pęcherzyków w spoinie, jeśli materiał nie jest idealnie czysty. - Brak wyraźnych wskazówek barwnych: W przeciwieństwie do stali, rozgrzane aluminium nie zmienia koloru (pozostaje srebrzyste aż do momentu topnienia). Początkujący spawacz może nie dostrzec, że materiał jest już bliski stopienia. To utrudnia kontrolę wizualną nad jeziorkiem spawalniczym. Podsumowując, spawanie aluminium jest większym wyzwaniem niż spawanie stali . Wymaga precyzji, odpowiednich technik i przygotowania, ale dzięki temu można łączyć elementy o atrakcyjnym stosunku wytrzymałości do wagi. W kolejnych częściach omówimy najpopularniejsze metody spawania aluminium, zastosowania w różnych branżach, zasady bezpieczeństwa oraz porady dla początkujących.

2. Metody spawania aluminium

 Istnieje wiele metod łączenia aluminium, jednak tylko część z nich daje dobre rezultaty w praktyce. Poniżej opisujemy najpopularniejsze techniki spawania aluminium – ich zastosowania, zalety i ograniczenia – a także krótko wspominamy o innych sposobach łączenia tego metalu.

Spawanie metodą MIG (131)

MIG (Metal Inert Gas) to najczęściej stosowana metoda spawania aluminium, szczególnie w pracach produkcyjnych i warsztatowych. Polega na spawaniu łukowym przy użyciu topliwego drutu elektrodowego podawanego mechanicznie w osłonie gazu obojętnego (zwykle argonu) . Charakterystyka metody MIG w kontekście aluminium:

• Zastosowanie: Idealna do łączenia grubszego aluminium, zazwyczaj od ok. 3 mm wzwyż . Dzięki automatycznemu podawaniu drutu i wysokiej koncentracji ciepła, MIG pozwala na szybkie spawanie długich spoin. Jest to istotne np. w produkcji seryjnej (motoryzacja, konstrukcje) wymagającej wydajności.
• Zalety: Metoda MIG jest relatywnie łatwiejsza do opanowania dla początkujących niż precyzyjny TIG . Spawanie jest szybkie, a sprzęt (tzw. migomat) może być półautomatyczny lub zrobotyzowany. MIG lepiej radzi sobie z mniej idealnie pasującymi elementami i szczelinami dzięki ciągłemu podawaniu drutu.
• Wyzwania: Aluminium jest miękkie, więc podczas spawania MIG mogą występować problemy z podawaniem drutu (tzw. zakleszczanie się lub ptasie gniazdo w podajniku). Zaleca się użycie specjalnego wyposażenia: teflonowej prowadnicy (wkładu) do drutu, rolek podających o profilu U oraz krótkiego uchwytu lub nawet uchwytu typu spool gun, gdzie drut umieszczony jest w małej szpuli w pistolecie. To minimalizuje tarcie i ryzyko zacięć. Prawidłowo przygotowany migomat poradzi sobie z aluminium .
• Gaz osłonowy: Standardowo stosuje się czysty argon (Ar). Dla bardzo grubych elementów czasem dodaje się hel (He) do argonu, co zwiększa temperaturę łuku i ułatwia przetop grubych przekrojów . Nie wolno natomiast spawać aluminium w osłonie aktywnej (np. CO₂) – wywołałoby to silne utlenianie i zanieczyszczenie spoiny
• Technika prowadzenia palnika: Przy MIG aluminium zaleca się metodę “pchającą” (push) – czyli prowadzenie uchwytu tak, by przesuwał się w kierunku spawania i “spychał” jeziorko spawalnicze. Zapewnia to lepsze osłonięcie świeżej spoiny gazem i redukuje ilość przyklejającej się sadzy i tlenków. (Metoda “ciągnięcia” odwrotnie – pozostawia więcej zanieczyszczeń na spoinie)
• Porównanie z TIG: Spawanie MIG jest mniej precyzyjne, ale znacznie szybsze od TIG. Świetnie sprawdza się w łączeniu profili, grubych blach, ram pojazdów – tam gdzie liczy się czas i głęboki przetop. Dla początkujących MIG bywa bardziej wyrozumiały, o ile sprzęt jest dobrze ustawiony.

Spawanie metodą TIG (141)

TIG (Tungsten Inert Gas) to metoda spawania elektrodą nietopliwą (wolframową) w osłonie gazu obojętnego (argon, rzadziej hel). Uważana jest za najlepszą pod względem jakości spoin technikę do aluminium . Jej cechy szczególne:

• Zastosowanie: TIG jest niezastąpiony przy cienkich elementach aluminiowych, nawet poniżej 1–2 mm . Daje pełną kontrolę nad jeziorkiem spawalniczym, dzięki czemu można uniknąć przepaleń cienkich blach i uzyskać bardzo estetyczną spoinę. Doskonale nadaje się do spawania detali, narożników, rur cienkościennych, elementów dekoracyjnych oraz wszędzie tam, gdzie wymagana jest wysoka jakość i precyzja.
• Wymagania sprzętowe: Spawanie aluminium metodą TIG wymaga spawarki z prądem przemiennym (AC). Prąd AC powoduje tzw. efekt czyszczący – dodatnia połówka cyklu usuwa warstwę tlenku aluminium podczas spawania . Większość spawarek TIG AC/DC ma także regulację balansu AC (proporcji między fazą dodatnią i ujemną) i częstotliwości – co umożliwia dopasowanie efektu czyszczenia do potrzeb (np. więcej czyszczenia kosztem węższego wtopienia, i odwrotnie). Bez AC (na samym DC) typowe spawanie aluminium TIG jest praktycznie niemożliwe – tlenek nie zostanie skutecznie usunięty i spoina się nie zawiąże.
• Technika: W metodzie TIG spawacz jedną ręką prowadzi uchwyt z elektrodą wolframową, a drugą dodaje pręt spawalniczy z aluminium do jeziorka. Wymaga to koordynacji i opanowania – zwłaszcza, że aluminium szybko się topi. Często stosuje się pedał sterujący lub przycisk UP/ DOWN do regulacji prądu w trakcie spawania, co ułatwia kontrolę ciepła w dynamicznych sytuacjach (np. spawanie odcinków o różnej masie materiału).
• Elektroda wolframowa: Do aluminium zazwyczaj używa się elektrody zielonej (WP, czysty wolfram) o zaokrąglonym czubku, która dobrze utrzymuje stabilny szeroki łuk w AC. Można też stosować elektrody torowane, ceriowane czy lantowane (czerwone, szare, złote) – dają ostrzejszy łuk i mniejsze zużycie, jednak tradycyjnie zielona jest polecana dla początkujących przy AC . Przed spawaniem elektroda powinna mieć “kulistą” końcówkę (samonadtopioną pod prądem AC) dla stabilności łuku
• Zalety: Spoiny wykonane metodą TIG są bardzo wysokiej jakości – czyste, gładkie, pozbawione rozprysków i porów, o łagodnym ściegu. TIG umożliwia także precyzyjne rozpoczęcie i zakończenie spoiny, łatwiej uniknąć defektów typu krater końcowy. Jest to idealna metoda do spawania elementów wymagających dobrego wyglądu spoiny (np. widoczne spawy w konstrukcjach, ramy rowerowe, elementy motocykli).
• Wady: Wydajność jest niższa – proces jest wolniejszy niż MIG, a spawacz musi manualnie dodawać spoiwo. Niezbędna jest też większa wprawa – początkujący muszą poświęcić czas na naukę koordynacji ruchów. Sprzęt TIG AC/DC bywa droższy niż proste migomaty. Mimo to, wielu spawaczy wybiera rozpoczęcie nauki od TIG, by od razu budować dobre nawyki jakościowe.

Porównując MIG i TIG: metoda MIG wygrywa szybkością i łatwością wykonywania długich spoin, natomiast TIG zapewnia maksymalną kontrolę i jakość . W praktyce wybór zależy od rodzaju projektu: - Do grubszych elementów i dużych konstrukcji (np. ramy pojazdów, zbiorniki, profile) częściej stosuje się MIG – ze względu na tempo pracy i wystarczającą wytrzymałość spoin. - Do cienkich blach, rur, elementów dekoracyjnych i precyzyjnych – lepszy będzie TIG, by uniknąć przepaleń i uzyskać nienaganny wygląd połączenia . - W wielu warsztatach spawalniczych dostępne są oba urządzenia – MIG do zgrubnych prac i TIG do wykończeń i detali.

Spawanie gazowe aluminium (palnikiem)

Spawanie gazowe (palnik acetylenowo-tlenowy) to historyczna metoda łączenia metali przy użyciu płomienia. W przypadku aluminium technika ta jest rzadko stosowana, ponieważ wymaga dużych umiejętności, a jakość złącza jest niższa niż przy MIG/TIG . Cechy i uwagi: - Proces: Aluminiowe elementy są nagrzewane płomieniem aż do stopienia krawędzi, a następnie dodaje się pręt spoiwa. Ponieważ aluminium szybko się utlenia, stosuje się specjalny topnik (flux) do aluminium – pomaga on rozpuścić warstwę tlenku i zwiększyć płynność jeziorka. Płomień ustawia się jako nawęglający (lekko nadmiar acetylenu) by ograniczyć utlenianie . - Trudności: Bardzo łatwo o przepalenie cienkiego materiału – dlatego spawa się raczej grubości 2–6  mm i to szybko. Spoina aluminiowa wykonana palnikiem ma skłonność do porowatości i niższej wytrzymałości mechanicznej . Topnik pozostawia też żużel i zanieczyszczenia, które należy później oczyścić (wypłukać wodą, bo są higroskopijne i korozyjne). - Zastosowanie: Obecnie spawanie gazowe aluminium wypierają inne metody. Bywa stosowane doraźnie w terenie (np. naprawa pękniętej obudowy aluminiowej, gdy brak spawarki – używa się wtedy zestawu do lutospawania płomieniowego). W przeszłości używano go do cienkich blach aluminiowych w lotnictwie, zanim rozpowszechnił się TIG. - Podsumowanie: Czy można spawać aluminium palnikiem? – Tak, jest to możliwe, ale rzadko zalecane. Wymaga wprawy i użycia odpowiednich topników, a i tak uzyskane połączenie zazwyczaj ustępuje jakością spoinom wykonanym metodami elektrycznymi .

Inne techniki łączenia aluminium (w skrócie)

Poza MIG, TIG i tradycyjnym spawaniem gazowym istnieje kilka specjalistycznych metod łączenia aluminium, które warto znać choćby z nazwy:

• Spawanie elektrodą otuloną (MMA): Można spawać aluminium przy użyciu specjalnych elektrod otulonych (oznaczenie OK Al etc.), jednak jest to trudne i rzadko praktykowane. Spoina ma gorszą jakość i pojawiają się tlenki. Metoda stosowana głównie do grubych odlewów i napraw, gdy nie ma innej opcji .
• Lutospawanie (MIG brazing): To proces pośredni między lutowaniem twardym a spawaniem. Przy lutospawaniu aluminium używa się migomatu z drutem lutowniczym o niższej temperaturze topnienia niż aluminium (np. drut AlSi z dużą zawartością krzemu, lub druty cynkowo-aluminiowe), aby połączyć elementy bez nadtapiania ich w pełni . Daje to spoina o • • 16 17 12 18 19 20 18 18 • 21 • 22 3 nieco niższej wytrzymałości, ale minimalizuje odkształcenia i nie topi całkowicie materiału bazowego. Lutospawanie aluminium jest wykonalne, lecz wymaga specjalistycznego drutu i precyzyjnej kontroli parametrów . Technika ta bywa używana np. przy naprawach cienkich elementów karoserii z aluminium lub łączeniu cienkich blach ocynkowanych z aluminiowymi (w celu zachowania powłok ochronnych).
• Zgrzewanie oporowe: Czyli łączenie poprzez jednoczesny docisk i przepływ prądu (np. zgrzewanie punktowe). Aluminium można zgrzewać punktowo (np. blachy w karoseriach samochodowych), ale wymaga to większych prądów niż stal z powodu wyższej przewodności cieplnej. W przemyśle stosuje się specjalne zgrzewarki do aluminium, często z wydłużonym czasem impulsu i wyższą mocą
• Spawanie laserowe i elektronowe: Zaawansowane technologie używane np. w elektronice i precyzyjnych konstrukcjach. Laser umożliwia bardzo skupione stapianie aluminium z dużą prędkością, dając wąskie spoiny o minimalnym wpływie na materiał (małe odkształcenia). Wymaga jednak precyzyjnego przygotowania złącza i ochrony przed refleksami (aluminium silnie odbija światło lasera). Spawanie wiązką elektronów odbywa się w próżni i raczej nie jest stosowane poza przemysłem lotniczym/kosmicznym.
• Spawanie tarciowe z przemieszaniem (FSW – Friction Stir Welding): Nowoczesna metoda “spawania na zimno”, gdzie obracające się narzędzie wciskane jest w linię łączenia i plastycznie miesza materiał, łącząc elementy w stanie stałym. FSW zdobywa popularność w przemyśle, zwłaszcza do długich, prostych spoin w aluminium, np. w panelach wagonów kolejowych, zbiornikach czy nawet kadłubach statków. Spoina FSW jest bardzo wysokiej jakości i bez porów, a odkszta
• Klejenie i nitowanie: Choć to już nie spawanie w sensie ścisłym, warto wspomnieć – aluminium bywa łączone klejami konstrukcyjnymi i nitami (np. samoloty, samochody sportowe) w miejscach, gdzie spawanie byłoby niekorzystne (np. ze względu na utratę wytrzymałości stopu po spawaniu).
• Na potrzeby większości początkujących spawaczy, skupienie się na metodach MIG i TIG jest kluczowe, bo to one dominują w warsztatach. Inne techniki są używane w wąskich zastosowaniach lub wymagają zaawansowanego sprzętu.

3. Zastosowanie spawania aluminium w różnych branżach

Aluminium dzięki swoim cechom (lekkość, odporność na korozję, dobra wytrzymałość w stopach) znajduje ogromne zastosowanie w przemyśle. Poniżej przykładowe branże, w których często spawa się aluminium, oraz dlaczego jest ono tam tak popularne:

• Przemysł motoryzacyjny (motoryzacja): Producenci samochodów i motocykli coraz częściej używają aluminium do budowy karoserii, ram, silników i zawieszenia pojazdów. Lżejsze pojazdy przekładają się na mniejsze zużycie paliwa i niższą emisję spalin . Spawanie aluminium (głównie metodami MIG i TIG) jest kluczowe przy tworzeniu takich lekkich konstrukcji, zapewniając trwałe połączenia spełniające wymogi bezpieczeństwa . Przykłady: aluminiowe ramy motocykli sportowych spawane ręcznie metodą TIG, czy elementy nadwozia samochodów luksusowych i elektrycznych spawane zautomatyzowanymi migomatami
• Przemysł lotniczy i kosmiczny (aerospace): Lotnictwo stawia na aluminium od czasów II wojny światowej – kadłuby samolotów, elementy skrzydeł, zbiorniki paliwa były i są wykonywane z lekkich stopów aluminium. Spawanie aluminium umożliwia tworzenie wytrzymałych, a zarazem lekkich konstrukcji lotniczych . W tej branży kluczowa jest jakość – spoiny muszą wytrzymywać duże obciążenia i zmiany temperatur, stąd często stosuje się metodę TIG (precyzja) oraz specjalne procesy automatyczne (np. spawanie orbitalne rurki, FSW paneli). Przykład: zbiorniki 22 • • • 23 • • 24 24 • 25 4 rakiet kosmicznych firmy SpaceX są zespawane metodą tarciową FSW, co zapewnia szczelność i wytrzymałość przy minimalnej wadze.
• Budownictwo i architektura: Aluminium jest cenione w konstrukcjach budowlanych za odporność na korozję i małą gęstość. Spawane są m.in. fasady i konstrukcje okiennodrzwiowe, elementy konstrukcyjne hal (kratownice dachowe), balustrady, barierki, detale architektoniczne. W architekturze nowoczesnej spotyka się efektowne elementy z aluminium (np. zadaszenia, rzeźby, instalacje artystyczne) łączone technikami spawalniczymi dla uzyskania jednolitej, mocnej struktury. Aluminium jest też często używane w konstrukcjach mostów dla pieszych, pomostów, kładek, gdzie liczy się odporność na warunki atmosferyczne – spawy aluminium są naturalnie chronione warstwą tlenku, więc nie wymagają malowania jak stal. Przemysł stoczniowy (okrętowy): W budowie statków i łodzi aluminium znalazło zastosowanie np. w nadbudówkach statków, jachtach, promach pasażerskich, łodziach motorowych. Dzięki niższej wadze można poprawić wyporność i osiągi jednostek. Typowe jest spawanie metodą MIG grubych arkuszy aluminium 5–10 mm przy budowie kadłubów mniejszych statków czy komponentów okrętowych. Spawacze stoczniowi muszą dbać o dobrą jakość spoin, bo konstrukcje morskie pracują w trudnych warunkach (słona woda – choć aluminium jest dość odporne, to np. różne metale w kontakcie mogą powodować korozję galwaniczną). Spawanie aluminium w stoczniach stało się powszechne wraz z rozwojem promów i kutrów z kadłubami aluminiowymi – pozwoliło to zmniejszyć masę i zwiększyć prędkość jednostek. Inne branże przemysłowe: Aluminium spawa się także w przemyśle kolejowym (wagony towarowe, pociągi dużych prędkości – często sekcje wykonane z wytłoczek aluminiowych spawane są ze sobą), elektronicznym (obudowy urządzeń, chłodnice – choć tu częściej lutowanie), chemicznym (zbiorniki, aparatura odporna na korozję), spożywczym (np. zbiorniki na produkty spożywcze, ramy maszyn – aluminium nie rdzewieje). Nawet w militarnym zastosowaniu spotkamy spawane aluminium – np. opancerzenia pojazdów (specjalne stopy alu), konstrukcje wyrzutni itp. Krótko mówiąc: wszędzie tam, gdzie wymagana jest lekka, ale wytrzymała konstrukcja, spawanie aluminium jest niezbędne .

Aluminium jest materiałem w pełni recyklingowalnym – pospawane konstrukcje po zakończeniu eksploatacji można przetopić i wykorzystać ponownie. To dodatkowy atut w czasach nacisku na ekologiczne rozwiązania.

4. Zasady BHP przy spawaniu aluminium

Spawanie jest procesem stwarzającym rozmaite zagrożenia – od oparzeń i uszkodzenia wzroku po zatrucie szkodliwymi oparami. W przypadku aluminium pewne kwestie BHP nabierają szczególnego znaczenia. Oto najważniejsze zasady, jak bezpiecznie spawać aluminium:

• Ochrona oczu i skóry: Łuk spawalniczy emituje bardzo silne promieniowanie UV, podczerwień oraz widzialne światło. Aluminium jest błyszczące, więc silnie odbija promienie UV, co może zwiększyć zasięg ich oddziaływania . Zawsze używaj przyłbicy spawalniczej z odpowiednim filtrem (najczęściej samoczynnej z regulacją zaciemnienia DIN 9–13) oraz pełnej odzieży ochronnej . Nawet krótkie spojrzenie na goły łuk może spowodować tzw. zapalenie spojówek (łukowiec) – niezwykle bolesne uszkodzenie oczu. Pamiętaj, że osoby postronne w pobliżu również powinny być osłonięte (np. kurtyną spawalniczą), bo odbite od aluminium UV może je razić.
• Ochrona dróg oddechowych: Spawanie aluminium generuje dym spawalniczy zawierający cząstki tlenków metali. Przede wszystkim są to drobiny tlenku glinu Al₂O₃, a w zależności od stopu także tlenki magnezu, cynku czy krzemu . Cząstki te mogą mieć średnicę nanometryczną i docierać głęboko do pęcherzyków płucnych . Długotrwałe wdychanie tych pyłów jest niebezpieczne – grozi chorobami płuc (np. przewlekłe zapalenie oskrzeli, pylica aluminowa zwana glinozą), uszkodzeniem narządów wewnętrznych, a nawet zmianami neurologicznymi . Dlatego konieczna jest dobra wentylacja stanowiska spawalniczego. Pracuj w przewiewnym miejscu, używaj odciągów miejscowych (dymoabsorber) lub przynajmniej półmaski z filtrem P3, jeśli spawasz dłużej w zamkniętym pomieszczeniu.
• Gazy i opary: W trakcie spawania aluminium w osłonie argonu powstaje ozon (O₃) – gaz silnie utleniający i drażniący płuca. Ozon tworzy się pod wpływem promieniowania UV z łuku reagującego z tlenem z powietrza, a błyszcząca powierzchnia aluminium dodatkowo zwiększa emisję ozonu przez odbijanie UV . Paradoksalnie, przy spawaniu metodami dającymi dużo dymu (np. MIG stali) ozonu jest mniej, bo dymy pochłaniają UV – ale czyste spawanie aluminium MIG/TIG, dające mało dymu, sprzyja powstawaniu większej ilości ozonu . Ozon czuć jako metaliczny zapach, może powodować bóle głowy, podrażnienie gardła i płuc. Dlatego bezwzględnie dbaj o przewietrzanie – nigdy nie spawaj aluminium w ciasnym, niewentylowanym garażu bez maseczki i nawiewu świeżego powietrza.
• Środki ochrony osobistej: Oprócz przyłbicy zadbaj o rękawice spawalnicze (długie, skórzane, chroniące przed iskrzeniem i gorącem) oraz ubranie z materiału trudnopalnego, zakrywające całe ciało . Aluminium podczas spawania nie wytwarza tylu iskier co stal, ale może pryskać rozgrzanym metalem (szczególnie MIG w sprysku) – nie dopuszczaj, by gorące odpryski dotknęły skóry czy utkwiły w butach. Noś wysokie, skórzane obuwie i bawełnianą odzież (syntetyki odpadają – topią się na skórze przy kontakcie z iskrą). Długie włosy schowaj pod czapką lub kapturem. Pamiętaj, że oparzenia od kropli roztopionego aluminium są bardzo dotkliwe (metal ten długo trzyma ciepło)
• Bezpieczeństwo elektryczne i przeciwpożarowe: Spawarki MIG/TIG to urządzenia elektryczne o wysokim prądzie – zadbaj o dobrą izolację stanowiska (sucha podłoga, brak kontaktu ciała z uziemionymi elementami), by uniknąć porażenia. Sprawdź okablowanie i połączenia masy. Otoczenie oczyść z materiałów łatwopalnych – temperatura łuku i odprysków jest na tyle wysoka, że łatwo zapalić np. szmaty z olejem, papier czy trawę pod gołym niebem. Miej pod ręką gaśnicę. Nie spawaj przy pojemnikach po paliwach czy gazach – to ogólna zasada BHP, ale warta powtarzania.
• Ergonomia i zdrowie: Aluminiowe elementy często bywają duże gabarytowo (np. blachy, profile). Zadbaj o odpowiednie mocowanie spawanego przedmiotu, aby się nie przemieszczał i był na wygodnej wysokości. Unikaj wdychania oparów pochylając głowę tuż nad spoiną – łuk i dymy zawsze trzymają się lżejszego gazu osłonowego, który unosi je w górę. Jeśli czujesz metaliczny posmak w ustach lub zawroty głowy – przerwij pracę i wywietrz pomieszczenie, to znak ekspozycji na opary. Po spawaniu umyj ręce i twarz (pył aluminiowy jest drobny) i wypłucz oczy, jeśli czujesz podrażnienie.

Podsumowanie BHP: Spawanie aluminium, jak każdy proces spawalniczy, wymaga świadomości zagrożeń. Stosuj zasadę: najpierw bezpieczeństwo – odpowiedni strój, osłona oczu, czyste powietrze i rozwaga. Dzięki temu unikniesz zarówno ostrych urazów (oparzeń, uszkodzeń wzroku), jak i długofalowych skutków zdrowotnych (chorób płuc, zatruć metalami). Pamiętaj, że zdrowie masz jedno, a praca spawacza to zawód podwyższonego ryzyka – profesjonalni spawacze zawsze przestrzegają zasad BHP, Ty też powinieneś.

5. Najczęściej zadawane pytania (FAQ) – spawanie aluminium 

Poniżej znajdziesz 30 popularnych pytań początkujących spawaczy aluminium wraz z zwięzłymi odpowiedziami. Jeśli dopiero zaczynasz, na pewno nurtują Cię podobne kwestie – postaraliśmy się je przewidzieć i wyjaśnić w prosty sposób.

1.Czy można spawać aluminium zwykłym migomatem?
Odpowiedź: Tak, ale standardowy migomat trzeba odpowiednio przygotować. Niezbędne jest zastosowanie osprzętu dostosowanego do aluminium: teflonowego prowadnika drutu, właściwych rolek podajnika (najlepiej rowkowanych w kształt „U” do miękkiego drutu) oraz wymiana drutu stalowego na aluminiowy. Często też trzeba zmienić końcówkę prądową na nieco większą (np. dla drutu 1,0 mm użyć końcówki 1,2 mm), bo aluminium bardziej rozszerza się pod wpływem ciepła. Sam gaz ochronny musi być obojętny (argon). Migomat bez tych zmian będzie się zacinał i nie da dobrych spoin, ale po prawidłowej konfiguracji pozwoli spawać aluminium bez problemu.

2.Jaki gaz osłonowy jest najlepszy do spawania aluminium?
Odpowiedź: Czysty argon (Ar) to najpopularniejszy gaz osłonowy do spawania aluminium zarówno metodą MIG, jak i TIG. Zapewnia stabilny łuk i dobrą ochronę przed utlenianiem. W przypadku bardzo grubego aluminium (powyżej ~10 mm) lub spawania masywnych odlewów czasem używa się mieszanki argonu z helem (np. Ar + 25–50% He). Hel podnosi temperaturę łuku i poprawia przetop grubych elementów, ale jest drogi i wymaga innego ustawienia parametrów (szybszy spaw, większy przepływ gazu). Do większości prac wystarcza Argon 99,996%. Uwaga: nie używamy CO₂ ani mieszanek CO₂+Ar (MAG) – aktywne gazy powodują utlenianie aluminium i kiepską jakość spoiny.

3.Dlaczego spoiny aluminium wychodzą porowate (z pęcherzykami)?
Odpowiedź: Porowatość spoin aluminiowych najczęściej wynika z zanieczyszczeń lub wilgoci. Jeśli materiał nie był dobrze odtłuszczony i oczyszczony z tlenków, to w trakcie spawania uwalniają się gazy (np. wodór z wilgoci), tworząc pory. Przyczyny porowatości mogą być następujące:

Brudna powierzchnia – tłuszcz, olej, farba lub brud nieusunięty przed spawaniem.

Nieoczyszczony tlenek aluminium – działa jak bariera i pod nim mogą zamykać się gazy.

Wilgoć – aluminium jest higroskopijne po przetworzeniu, a topniki (jeśli były użyte) chłoną wodę.

Zbyt niskie natężenie przepływu gazu osłonowego lub jego zła jakość – przy niedostatecznej osłonie atmosfera może przenikać do jeziorka. Rozwiązanie: zawsze dokładnie oczyść i odtłuść aluminium przed spawaniem (szczotka nierdzewna, aceton), przechowuj materiały dodatkowe w suchym miejscu, zwiększ przepływ argonu i upewnij się, że dysza gazowa nie jest zatkana. Porowate spoiny wskazują, że gdzieś „weszło” zanieczyszczenie – kluczem jest czystość.

4.Czy można spawać aluminium elektrodą otuloną (MMA)?
Odpowiedź: Można, ale rzadko się to robi. Istnieją specjalne elektrody otulone do aluminium (wyglądają jak grube elektrody do stali, ale mają inny skład otuliny). Spawanie odbywa się prądem zmiennym lub stałym + (w zależności od typu elektrody). Jednak taka metoda jest trudna w użyciu i daje spoiny gorszej jakości – często porowate, z wtrąceniami topnika. Ponadto dostępne elektrody pozwalają spawać tylko niektóre stopy (zwykle serii 5xxx i 6xxx). Metoda MMA może się sprawdzić do naprawy grubych, masywnych odlewów na wolnym powietrzu, gdzie nie ma MIG/TIG. Na co dzień początkującemu spawaczowi nie poleca się spawania aluminium elektrodą otuloną – lepiej zainwestować w małego MIG/TIG. Reasumując: tak, jest to możliwe, ale mało praktyczne (trudno zajarzyć łuk, kontrolować jeziorko, spoina jest brzydka).

5.Jak zapobiegać pękaniu spoin aluminium?
Odpowiedź: Pęknięcia w spoinach Al mogą powstawać z kilku powodów – najczęściej jako tzw. pęknięcia gorące (w krystalizacji) lub naprężeniowe. Aby im zapobiec:

Dobierz odpowiednie spoiwo (drut/pręt): Niektóre stopy aluminium są podatne na pękanie, jeśli użyje się nieodpowiedniego dodatku. Np. stopy serii 2xxx i 7xxx są trudnospawalne – czasem trzeba użyć specjalnego spoiwa o dużej zawartości krzemu, by zapobiec pękaniu. W praktyce do większości stopów zaleca się druty AlMg5 lub AlSi5, które dają plastyczną, niepękającą spoinę.

Odpowiednie parametry spawania: Zbyt wysoka temperatura i przegrzanie materiału sprzyja pęknięciom krystalizacyjnym. Z kolei za szybkie spawanie może dać wąską spoinę, która pęknie gdy wystygnie. Trzeba znaleźć balans – czasem pomóc może spawanie impulsowe (mniejsze wprowadzenie ciepła) lub podgrzanie wstępne grubego elementu (redukuje gradient temperatur).

Chłodzenie kontrolowane: Nie gwałtownie! Pozwól spoinom aluminiowym ostygnąć powoli i równomiernie. Unikaj kierowania strumienia zimnego powietrza czy wody zaraz po spawaniu. Gwałtowne schłodzenie wywołuje duże naprężenia termiczne – gorąca spoina kurczy się zbyt szybko i pęka. Lepiej przykryć spawany element np. kocem termicznym i zostawić do ostygnięcia razem z otoczeniem.

Konstrukcja złącza: Upewnij się, że spoina nie jest “usztywniona” – tzn. elementy mogą minimalnie pracować podczas stygnięcia. Jeśli wszystko jest w 100% unieruchomione w uchwytach, naprężenia nie mają jak się rozładować i pękną w spoinie. Czasem stosuje się spoiny odprężające lub odpowiednią sekwencję spawania (skacząc po różnych miejscach), by uniknąć koncentracji naprężeń. Podsumowując: czyste materiały, właściwy drut, rozsądne parametry i wolne studzenie to recepta na brak pęknięć. Jeśli konkretny stop jest bardzo trudny (np. aluminium lotnicze 7075), być może w ogóle nie nadaje się do spawania tradycyjnego – wówczas trzeba rozważyć inne metody łączenia.

6.Czy spawarka TIG do aluminium musi mieć prąd AC?
Odpowiedź: Tak. Prąd AC (zmienny) jest koniecznością przy spawaniu TIG większości aluminiowych materiałów. Powód to wspomniana warstwa tlenku – tylko przy prądzie przemiennym następuje tzw. efekt katodowy (podczas dodatniej polaryzacji elektrody wolframowej) który ją usuwa podczas spawania. Standardowe spawarki TIG DC (na prąd stały) nie są w stanie utrzymać stabilnego jeziorka na aluminium – łuk “ślizga się” po powierzchni i nie wnika w materiał, bo nie przebija tlenków. Wyjątkiem jest spawanie bardzo czystego aluminium w osłonie helu prądem DC(+) – ale to technika specjalistyczna, trudna i rzadko stosowana. Dla praktycznych celów: TIG AC/DC to jedyny sensowny wybór do spawania aluminium metodą TIG. Spawarki AC/DC dają też więcej możliwości (balans, częstotliwość), co przekłada się na lepszą kontrolę procesu. Reasumując: tak, potrzebujesz AC – bez tego się nie obejdzie.

7.Jak przygotować powierzchnię aluminium przed spawaniem?
Odpowiedź: Starannie – to absolutnie kluczowy krok. Przygotowanie obejmuje dwa główne etapy: odtłuszczenie i usunięcie tlenków:

Najpierw odtłuść powierzchnie – usuń wszelkie oleje, smary, farby, marker, itp. Użyj rozpuszczalnika, np. acetonu, benzyny ekstrakcyjnej lub alkoholu izopropylowego. Przetrzyj czystą szmatką nie pozostawiającą włókien. Ten krok usuwa brud i wilgoć, które mogłyby powodować porowatość.

Następnie usuń warstwę tlenku aluminium. Najprostsza metoda: szczotkowanie drucianą szczotką ze stali nierdzewnej. Pamiętaj – szczotka MUSI być nierdzewna i używana tylko do aluminium (inna wniesie zanieczyszczenia). Szczotkuj powierzchnię aż nabierze jednolitego matowego wyglądu (bez błyszczących plam tlenku). Alternatywnie stosuje się specjalne środki trawiące/gryzące (alkaliczne roztwory) – ale w warunkach warsztatowych szczotka + ewentualnie lekki papier ścierny wystarczą.

Tuż przed spawaniem możesz jeszcze raz przetrzeć acetonem, by usunąć pył ze szczotkowania i resztki wilgoci.

Jeśli element jest grubszy i wymaga przygotowania krawędzi (fazowania) – zrób to przed czyszczeniem i także oczyść obrobione krawędzie. Aluminium często wymaga większego podfrezowania rowka niż stal, bo ma mniejszy kąt właściwy przetopu. Dobrą praktyką jest czyszczenie bezpośrednio przed spawaniem – aluminium na powietrzu już po kilkunastu minutach zaczyna się ponownie pokrywać tlenkiem. Im świeższa powierzchnia, tym lepiej zajarzy się łuk i ładniej popłynie spoina Pamiętaj: brudne aluminium = brzydka spoina, nie ma drogi na skróty.

8.Czy do spawania aluminium metodą MIG potrzebny jest specjalny osprzęt (wkład teflonowy, podajnik itp.)?
Odpowiedź: Zalecany jest. Standardowy uchwyt MIG do stali ma wkład spiralny stalowy – do aluminium trzeba go wymienić na teflonowy lub inny o gładkiej powierzchni, by miękki drut się nie zacinał. Należy też zastosować odpowiednie rolki podajnika: zamiast zwykłych z rowkiem V (do drutu stalowego), używa się rolek U (o zaokrąglonym rowku), które nie zgniatają i nie ślizgają drutu Al. Dodatkowo warto skrócić długość uchwytu do minimum – standardowe 3–4 m czasem utrudniają podawanie. Jeśli potrzebujesz spawać z dłuższym przewodem lub bardzo precyzyjnie, świetnym rozwiązaniem jest spool gun – specjalny uchwyt z wbudowaną małą szpulą drutu tuż przy rękojeści. Dzięki temu drut ma do pokonania tylko kilkanaście centymetrów od szpuli do wylotu – praktycznie eliminuje to problemy z podawaniem (kosztem dodatkowej masy uchwytu i ceny). Wiele nowoczesnych spawarek MIG ma możliwość podłączenia spool guna. Podsumowując: teflonowy wkład i rolki U to minimum, spool gun to komfort, ale nie zawsze konieczność. Pamiętaj też o prawidłowym ustawieniu docisku rolek – za duży spłaszczy drut, za mały będzie się ślizgał.

9.Którą metodę wybrać do spawania aluminium – MIG czy TIG?
Odpowiedź: To zależy od tego, co spawasz i jakie masz priorytety:

Wybierz MIG, jeśli potrzebujesz szybko pospawać grubsze elementy (powyżej ~3 mm) i zależy Ci na wydajności. MIG jest lepszy do większych konstrukcji, produkcji seryjnej, gdzie liczy się czas spawania. Jest też nieco prostszy dla początkującego w sensie prowadzenia (jedną ręką i bez kontroli jeziorka drutem). Wadą MIG-a jest jednak większa ilość odprysków, gorszy wygląd spoiny (chyba że masz synergicznego MIGa z pulsem – wtedy jest całkiem dobrze) i trudność przy bardzo cienkich materiałach.

Wybierz TIG, jeśli zależy Ci na maksymalnej jakości i precyzji spoin, zwłaszcza dla cieńszych materiałów (< 3 mm) lub skomplikowanych kształtów. TIG daje czyste, estetyczne spoiny, co jest ważne np. przy elementach dekoracyjnych, wystawowych spawach. Umożliwia też większą kontrolę nad wtopieniem – możesz spawać cienkie ścianki bez przepalenia. Wadą jest wolniejsze tempo pracy i konieczność wyrobienia techniki oburęcznej. Dla początkujących: jeśli masz możliwość, naucz się obu metod. Na początek jednak często poleca się MIG – by zobaczyć efekty szybciej i nie zniechęcić się techniką. Z drugiej strony, jeśli Twoim celem są piękne spoiny (np. w projektach hobbystycznych, motocyklowych), warto od razu uczyć się TIG, bo wyrabia dobre nawyki. Obie metody są w przemyśle wykorzystywane komplementarnie – np. ramę pojazdu pospawają MIG, a drobne wykończenia i detale TIG. Wybierz metodę odpowiednią do zadania: MIG do “grubszego ogarniania”, TIG do “jubilerskiej roboty” .

10.Czy można spawać aluminium palnikiem gazowym (metodą gazową)?
Odpowiedź: Można, ale to trudne i rzadko się praktykuje. Spawanie aluminium palnikiem acetylenowo-tlenowym wymaga użycia specjalnego topnika i dużej wprawy, by nie przegrzać metalu. Aluminiowe spoiny gazowe często wychodzą słabsze i bardziej porowate niż elektryczne. W przeszłości (przed erą TIG) palnik był używany np. do spawania cienkich blach lotniczych z Al, ale dziś niemal każdy sięga po TIG zamiast tego. Jeśli nie masz absolutnie żadnej spawarki, a musisz coś naprawić w aluminium – można spróbować lutospawania palnikiem (są specjalne luty do Al), ale pełne spawanie jest ryzykowne. Zasadniczo, spawanie gazowe zostawmy do stali, a aluminium spawajmy prądem – będzie łatwiej i lepiej.

11.Czym jest lutospawanie aluminium i kiedy się je stosuje?
Odpowiedź: Lutospawanie to łączenie metalu za pomocą stopiwa o niższej temperaturze topnienia, podobnie jak lutowanie, ale techniką zbliżoną do spawania (np. palnikiem lub półautomatem MIG). W kontekście aluminium, lutospawanie może oznaczać:

Lutowanie twarde palnikiem – użycie pałeczek na bazie cynku i aluminium oraz topnika do łączenia np. rurek, cienkich elementów (często w serwisach klimatyzacji samochodowych tak się naprawia aluminiowe przewody). Płomień topi lut (ok. 400–500°C), który spaja części aluminiowe bez topienia ich samych.

Lutospawanie MIG (MIG brazing) – specjalny proces półautomatyczny, gdzie zamiast typowego drutu AlSi5/AlMg spawającego topiąc materiał, używa się drutu CuAl czy CuSi o niższej temperaturze topnienia. Ustawia się niższe napięcie i szybki posuw – w efekcie łuk tylko topi drut lutospawalniczy, który zwilża powierzchnię aluminium i łączy elementy trochę jak klej metalowy. Podstawowa zaleta: niższa temperatura -> mniej odkształceń i brak stopienia całego materiału bazowego. To pozwala np. łączyć blachy ocynkowane do aluminiowych bez spalania warstwy cynku (ważne w karoseriach). Spoiny lutospawane są odporne na korozję i gładkie, choć trochę mniej wytrzymałe niż klasyczne spawy. Lutospawanie aluminium jest niszowe – stosuje się je tam, gdzie zwykłe spawanie zbyt niszczyłoby właściwości elementu. Przykład: łączenie ocynkowanych blach karoserii z elementami Al (lutospawanie pozwala zachować ocynk i uniknąć “gorączki cynkowej” u spawacza). Dla początkującego spawacza lutospawanie nie jest pierwszą techniką do nauki, raczej ciekawostką/rozwiązaniem specjalnym.

12.Jakie druty lub pręty spawalnicze stosuje się do aluminium?
Odpowiedź: Dobór spoiwa zależy od rodzaju stopu aluminium, ale najczęściej spotkasz dwa typy:

Drut/pręt AlSi5 (ER4043) – stop aluminium z ok. 5% krzemu. Kolor po spawaniu jest zbliżony do barwy większości odlewów i stopów serii 6xxx (np. PA38 / 6061). Krzem obniża temperaturę topnienia spoiwa i poprawia jego płynność. Spoina ma nieco mniejszą wytrzymałość, ale za to mniejsze ryzyko pęknięć na gorąco. AlSi5 jest bardzo popularny, “łatwiejszy” w spawaniu – krzem działa odgazowująco. Używa się go do stopów typu 6060/6061/6082 (serie 6xxx) i wielu odlewów aluminiowo-krzemowych. Po anodowaniu spoina AlSi5 wychodzi ciemniejsza (szara).

Drut/pręt AlMg5 (ER5356) – stop z ok. 5% magnezu. Daje spoiny o wyższej wytrzymałości i lepszej odporności na korozję (zwłaszcza w wodzie morskiej). Stosowany głównie do stopów serii 5xxx (np. 5083, 5754) oraz łączenia aluminium z magnezem. Spoina AlMg5 jest jaśniejsza i dobrze się anoduje (kolorystycznie zbliżona do bazowego materiału). W spawaniu MIG tworzy jednak więcej czarnej sadzy (tlenki magnezu). Z AlMg5 wykonuje się np. spawy konstrukcji morskich, zbiorników ciśnieniowych z AlMg, itp. Inne spoiwa: AlZn (np. 7075 ciężko spawać, ale są spoiwa typu AlZn5), AlCu (rzadkie, do serii 2xxx), AlSi12 (ER4047 – dużo krzemu, używane do odlewów, bo bardzo płynne i szczelne, i do lutospawania). Jako początkujący najpewniej skorzystasz z AlSi5 lub AlMg5 – ich wybór pokrywa 90% prac. W razie wątpliwości sprawdź zalecenia producenta stopu albo postaw na AlSi5 (jest bardziej uniwersalny jeśli chodzi o unikanie pęknięć). Pamiętaj tylko, by do TIG kupować pręty, a do MIG druty na szpuli .

13.Czy trzeba podgrzać aluminium przed spawaniem?
Odpowiedź: Niekoniecznie, ale czasem warto. Podgrzewanie wstępne aluminium do ok. 100–150°C zaleca się przy:

Bardzo grubych elementach (powyżej 10 mm), żeby zmniejszyć gradient temperatury i ułatwić zajarzenie oraz przetop. Grube bloki aluminium odbierają ciepło jak radiator – podgrzane łatwiej “podejmą” spawanie.

Spawaniu stopów podatnych na pęknięcia gorące – wolniejsze stygnięcie (dzięki rozgrzaniu całości) pomaga zapobiec pękaniu spoiny.

Łączeniu np. odlewu z profilem – duża różnica grubości: odlew masywny, profil cienki. Podgrzanie odlewu wyrówna sytuację.

Gdy warsztat jest bardzo zimny – rozgrzanie elementu do ok. 20–30°C powyżej otoczenia usuwa ewentualną wilgoć i ułatwia start spawania. Nie należy natomiast przesadzać z podgrzewaniem cienkich blach (< 3 mm) – bo zamiast pomóc, spowodujesz, że materiał już jest blisko temperatury topnienia zanim zaczniesz. Grozi to większymi odkształceniami i przepaleniem. Zasadniczo preheat jest opcjonalny; jeśli masz dobrą spawarkę o odpowiedniej mocy i wiesz co robisz, większość prac zrealizujesz na zimno. Ale gdy widzisz, że spaw “nie chce iść”, ciągle gasnący łuk w masywnym materiale – lekkie podgrzanie palnikiem gazowym (do temperatury gdzie aluminium jest gorące w dotyku, ale nie czerwone – około 150°C) może wiele ułatwić.

14.Jak ograniczyć odkształcenia podczas spawania aluminium?
Odpowiedź: Aluminium mocno się rozszerza i kurczy przy zmianach temperatury (ok. dwukrotnie bardziej niż stal), stąd skłonność do wypaczania spawanych konstrukcji. Sposoby na ograniczenie tego:

Spawaj symetrycznie i etapami: Nie prowadzaj długiej spoiny od początku do końca bez przerwy. Lepiej spawać na przemian różne odcinki – np. po kilka centymetrów i przeskakiwać na przeciwną stronę elementu (jeśli możliwe), dając mu ostygnąć. W przypadku prostych konstrukcji spawaj naprzemiennie po przeciwległych stronach profilu lub blachy.

Stosuj odpowiednie mocowanie (przyrządy, klamry): Usztywnij elementy podczas spawania, np. ściski stolarskie, miedziane podkładki, uchwyty. Im mniej luzu, tym mniej “ściągnie” w trakcie stygnięcia. Uwaga: mocowanie musi wytrzymać siły, jakie generuje kurczący się spaw – często są zaskakująco duże.

Minimalizuj ilość wprowadzanego ciepła: Czyli spawaj na możliwie niskim prądzie i szybko, by tylko przetopić złącze i od razu iść dalej. Metody takie jak spawanie impulsowe MIG lub techniki szybkiego TIG (wysoki amperaż i szybki posuw) pozwalają uzyskać spoina zanim ciepło rozpełznie się po całym detalu. Mniej ciepła = mniejsze odkształcenia.

Chłodzenie i podgrzewanie równomierne: Jeśli element jest bardzo duży, można go w całości lekko podgrzać przed spawaniem (np. do 50°C) – wtedy spawanie doda relatywnie mniej różnicy temperatur lokalnie. Po spawaniu niech całość stygnie razem. Unikaj skupionego oziębiania jednego miejsca (np. polewanie wodą tylko spoiny) – bo tam skurcz nastąpi szybciej niż gdzie indziej i wykrzywi.

Przewymiaruj i obróbka mechaniczna: Czasem odkształceń nie da się uniknąć – wtedy zostaw tzw. naddatki, a po spawaniu i ostygnięciu splanaryzuj konstrukcję mechanicznie (np. frezowanie, prostowanie prasą). Pamiętaj: trochę odkształceń i tak wystąpi – sztuka polega na tym, by były akceptowalne. Doświadczeni spawacze “przewidują” jak ściągnie spoina i np. celowo lekko przekompensowują (wyginają elementy minimalnie odwrotnie przed spawaniem). Taka wiedza przychodzi z praktyką – nie zrażaj się, jeśli pierwsza rama czy zbiornik wyjdzie lekko krzywy 😊.

15.Czy można spawać aluminium bez gazu osłonowego (np. drutem proszkowym)?
Odpowiedź: Nie w sposób konwencjonalny. Do spawania aluminium nie stosuje się typowych drutów samoosłonowych (rdzeniowych) jak do stali, gdzie rozkład topnika w rdzeniu tworzy ochronny gaz. Aluminium wymaga intensywnej osłony obojętnej cały czas – w innym razie błyskawicznie utlenia się i spoina wychodzi fatalna. Istnieją co prawda specjalne spoiwa do lutowania twardego aluminium np. palnikiem (pałeczki z topnikiem wewnątrz, handlowo nazywane często “spawanie bez spawarki” – może stąd takie pytania). Jednak to nie jest klasyczne spawanie łukowe. W metodach MIG/MAG nie występuje “drut do aluminium bez gazu”. Zawsze potrzebny jest argon/hel. Tak więc – bez gazu nie pospawasz. Jeśli nie masz butli z argonem, pozostaje lutowanie np. palnikiem propan-butan z odpowiednią pałeczką lutospawalniczą, ale to inna technika i jakość połączenia jest niższa.

16.Do jakich grubości aluminium stosować metodę TIG, a do jakich MIG?
Odpowiedź: Ogólna zasada:

TIG jest najlepszy na cienkie materiały – rzędu 0,5 do ~4 mm. Zwłaszcza poniżej 2 mm TIG nie ma sobie równych, bo umożliwia bardzo precyzyjne sterowanie ciepłem i uniknięcie dziur. Przykład: cienkie blaszki, rury ścianki 1–3 mm, profile okienne – tam użyj TIG.

MIG sprawdzi się od średnich grubości w górę – od ok. 3 mm wzwyż. Przy 3–6 mm można też użyć TIG, ale będzie wolniej – MIG da radę szybciej i z dobrym przetopem. Powyżej ~6–8 mm MIG jest często jedyną racjonalną metodą (TIG wymagałby wielowarstwowego spawania i ogromnej mocy prądu). MIG-iem z odpowiednio dużym prądem spawa się nawet bardzo grube przekroje, robiąc kilka ściegów (wielowarstwowo).

Overlap: Między 2 a 4 mm grubości – tu obie metody mogą działać. Decyzja może zależeć od dostępnego sprzętu i preferencji. Np. 3 mm blachę pospawasz TIG-iem AC ~150–180 A całkiem sprawnie, ale MIG zrobi to cztery razy szybciej. Z kolei 2 mm pospawasz MIG-iem, ale musisz bardzo pilnować parametrów, by nie przepalić – TIG tu daje komfort. Warto dodać, że w przypadku bardzo grubego aluminium (> 20 mm) często stosuje się podgrzewanie lub metody specjalne (np. spawanie łukowe z dodatkiem helu czy spawanie hybrydowe). Ale to już rzadkie sytuacje przemysłowe.